صدای من رو از عمق تنهایی می شنوید!

تضادهای زیادی توی وجودم هست که همیشه برای خودم خیلی تعجب آوره ! درحالیکه آدمی به شدت تنوع طلبم، ولی به شدت هم وفادارم ! این رو از نبودن بلاگفا فهمیدم! از اینکه با وجود اینکه توی بدترین شرایطم تنهام گذاشته و من هنوز مثل زنی وفادار چشم به راهش نشسته ام! 

حتی وضعیت من شبیه زنیه که برای اینکه بی پناه نمونه، تو این چند وقتی که همسرم نیست صیغه یه مرد دیگه شدم که شاید به نظر خیلی ها خوش تیپ تر و جذاب تر باشه، ولی من هنوز دلتنگ شوهر اخموی شکم گنده ام هستم و منتظرم که برگرده تا بلافاصله بقچه ام رو بردارم و برم سر خونه زندگیم !

یکی دیگه از تضادهایی که مدتهاست هم می بینمش هم اذیت میشم ، قطب بین درونگرایی و برونگرایی منه! من در حالت کلی، آدمی ام با کلی دوست و رفیق! ولی ... در اصل به شدت حس انزوا طلبی دارم. این روزها که دور و برم پر تر شده و به واسطه این ارتباطات مجازی با خیلی از دوستانم به بحث و گفت می نشینم، حس انزوا طلبی ام بیشتر شده! حس میکنم من آدم این دنیا نیستم و آخر شب، بعد از تموم خنده ها و شوخی ها، وقتی سرم رو روی بالش میذارم اصلا از خودم رضایت درونی ندارم و با خودم میگم : فردا که بیدار شم این طور زندگی نخواهم کرد!

چیزی که این دنیای پر سر و صدا خیلی به رخم میکشه اینه که بیشتر از هر لحظه دیگه ای خودم رو تنها تر و رها شده تر می بینم و باز... دلم تنگ میشه برای شوهر کم حرف اخموی بلاگفایی ام... که بیام و بی خیال همه دنیا، مثل زنِ مطیعِ خاک بر سری که شوهرش بعداز مدتها بی توجهی و بی خبری برگشته خونه ، بدون اینکه زنش رو بغل کنه و ببوسه ولو شده پای بازی یوونتوس - رئال و منم دارم با ذوق برایش حرف میزنم و غذای محبوبش رو درست می کنم و با خودم میگم " کاش همیشه کنارم بمونه "